σε είδα μονάχη να γυρνάς
την καρδιά σου τις νύχτες να σκορπάς
φορούσες τα χρώματα της λύπης
κοίταζες εκείνο που σου λείπει
κρατούσες ένα παράπονο στο χέρι
και ένα τραγούδι που κανένας δεν ξέρει
σε είδα να κλαις όλο το βράδυ
με εκείνα τα δάκρυα της ψυχής
ρωτούσες αστέρια το φεγγάρι
τ' όνειρο σου μήπως είχαν δει
κι 'ήρθαν τα ξημερώματα σαν ζάλη
να σε βρουν μ' ένα άραγε ένα γιατί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου