στα μονοπάτια του μυαλού έχεις ξεχάσει τα όνειρά σου
με της ψυχής σου το λαβύρινθο να ζήσεις είναι αδύνατο
και που 'ναι τώρα οι Θεοί που σου 'χαν τάξει μια ζωή
μα δεν σου είπανε κ' αυτοί πως δεν είναι μόνο ευχή
πως μια κατάρα θα 'ναι εκεί να στέκει μαζί με την ευχή
μα σου δώσανε μια φωνή για να μιλάς με την σιωπή
κόσμο δικό σου να χτίζεις
μα σου δώσανε κ' ένα κλειδί για ν' ανοίγεις μόνο εσύ
όποια πόρτα θελήσεις
να 'σαι τώρα με τρελούς σε δρόμους πια μοναχικούς
να ψάχνεις τώρα ένα φιλί μα σου το κλέψανε αυτοί
να θέλεις τώρα μια αγάπη μα πρέπει να πουλήσεις κάτι
ένα κομμάτι από καρδιάς ανάθεμά με αν έχω άλλο πια
πως να τελειώσω πες μου πως άσπρο ταξίδι μοναχός
τι να την κάνω την φωνή δεν μ' ακούει πια κανείς
ποιος αντέχει την σιωπή
τι να το κάνω το κλειδί η πόρτα είναι ανοιχτή
η αλήθεια πια νεκρή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου