πάντα έτρεχα μονάχος στη ζωή μου
μήπως μπορέσω και χαθώ
τα μάτια δεν μπορούσα να τα κλείσω
φοβόμουνα μην τύχη και ονειρευτώ
κ' όταν ήρθες απροσκάλεστη μεσ' τη ζωή μου
δεν μπορούσα ν' αγαπήσω ν' αγαπηθώ
μοναδικός θαμώνας στη ζωή μου
που 'μοιάζε με καφενείο αδειανό
έχτισα μονάχος το κελί μου
κλείδωσα μονάχη την ψυχή μου
τα χρόνια φύγανε και μείνανε οι δρόμοι
και γω ακόμη τρέχω να κρυφτώ
το πλοίο έφυγε το τραίνο δεν ήρθε ακόμη
είμαι σε λάθος λιμάνι σ' άλλο σταθμό
ποτέ μου δεν με ρώτησα να μάθω
από τι τρέχω να σωθώ
ποτέ μου δεν με κοίταξα στα μάτια
μήπως η αιτία είμαι εγώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου