Πριν λίγο καιρό είχα διαβάσει μια έρευνα που έλεγε πως για την ευτυχία του ανθρώπου χρειάζονται δύο πράγματα: το σεξ και η μουσική.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για μουσική.
Σάββατο με πολύ βροχή οι δρόμοι χάλια αλλά οι προσδοκίες μου για μια καλή συναυλία δεν με πτοούν. Φτάνω στο Φιξ γεμάτος αγωνία πως θα γίνεται χαμός και θα συμβαίνει κάτι ανάλογο με τα γήπεδα, αλλά πέφτω από τη μια προσδοκία μου κάτω βλέποντας καμιά εκατοστή στην ουρά, λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες και αναρωτιέμαι είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι λίγοι για ένα τόσο μεγάλο και ποιοτικό γκρουπ ;
Είπα είχα μεγάλες προσδοκίες και η πρώτη έπεσε και συνοδεύτηκε με την ιδέα ντάξει θα είμαστε άνετα για να απολαύσουμε το σόου.
Τελικά το φιξ δεν γέμισε και κάπου στις 9 βγαίνουν οι Jaded Star, ένα γρουπ που δεν ήξερα, το άκουσα ζωντανά για πρώτη φορά δεν με ενθουσίασε, αλλά ούτε και με χάλασε.
Ίσως γιατί περίμενα τους Epica, ίσως γιατί δεν είχαν κάτι ξεχωριστό( ο χρόνος και ο δρόμος θα το δείξουν), απλά πέρασε μια ώρα με ζωντανή μουσική και για να μην γίνω κακός η γνώμη μου για ασχέτως ονόματος γρουπ είναι απλά παίξτε και ροκάρετε και ας μην γίνεται ποτέ rock star.
Έφτασε η ώρα για να συναντήσω επιτέλους μία από τις αδυναμίες στα φωνητικά την Simone.
Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναλύσω και να γράψω την σειρά και τα τραγούδια και ούτε θα κάνω κριτική για το αν ο κιθαρίστας ή ο ντράμερ είναι οι καλύτεροι στον κόσμο απλά θα γράψω για αυτό που βίωσα ακούγοντας και βλέποντας ένα εκπληκτικό σόου.
Ναι έκλεινα τα μάτια αφήνοντας τα άγρια αντρικά φωνητικά να ξυπνήσουν όλους τους δαίμονές μου παγιδεύοντάς με στην φανταστική μου κόλαση και στο επόμενο μέτρο να απογειώνομαι στους ουρανούς με την φωνή της Simone και να συναντώ όλους μου τους θεούς και αυτό ακριβώς είναι που μ΄αρέσει στους Epica βάζοντάς τους στις αγαπημένες μου μπάντες.
Και εδώ θα πω κάτι που πίστευα παλαιότερα σχετικά με τα χαρίσματα των ανθρώπων.
Πίστευα λοιπόν πως έπρεπε τα χαρίσματα όλων των καλών τεχνών να μοιράζονται σε πιο πολλούς ανθρώπους παρά σε λίγους και εκλεκτούς. Σήμερα (Σάββατο βράδυ), λέω να ΄ναι καλά αυτός που τα μοιράζει και μπορούμε να ταξιδεύουμε μέσα από αυτά σε κόσμους φανταστικούς και διαφορετικούς για τον καθένα.
Πίσω στο σόου πάλι και να πω πως τελικά καλό είναι αυτό που σε κάνει εκείνη την στιγμή που το βιώνεις ευτυχισμένο και γω εκείνο το δίωρο ήμουν ευτυχισμένος, πλημμυρισμένος από τις αγαπημένες μου μελωδίες, αγριεμένος από τις παραμορφώσεις και αγκαλιά με την δική μου μούσα. Τα περί συγκρίσεων μεταξύ μουσικών και κριτικές του τύπου καλή αυτή αλλά η άλλη καλύτερη τα έχω διαγράψει από την ζωή μου για να μπορώ να απολαμβάνω αυτό που κάν και στην συγκεκριμένη περίπτωση να μπορώ να απολαμβάνω την μουσική που γράφουν οι άλλοι.
Αααα για να μην ξεχαστώ να πω και την μπηχτή μου για τον ήχο του φιξ.
Δεν είναι δυνατόν να μπορείς να χωρέσεις αυτό τον υπέροχο όγκο της μουσικής των Epica και κυρίως την αγγελική φωνή της Simone σε ήχο που θα ήταν καλός για παρτάκια γενεθλίων και δεν είναι κριτική αυτό που λέω αλλά μεγάλο παράπονο.
Πιστεύω πως ο ήχος ήταν πολύ λίγος και αδίκησε και τους Epica και τα αυτιά μου(μας).
Το σόου για τα δικά μου αυτιά ήταν εκπληκτικό, χορταστικό και ταξιδιάρικο.
Για το τέλος άφησα το κοινό που η αλήθεια είναι πως περίμενα πολύ παραπάνω αλλά τι να κάνουμε αυτοί είμαστε, λίγοι και να παραμείνουμε λίγοι για να γουστάρουμε πιο πολύ.
Η ποσότητα πάντα αλλάζει τις μουσικές των γκρουπ και το κοινό απαλλοτριώνει την μουσική τους με τις δικές του απαιτήσεις, οπότε λίγοι και σκληροί από ατσάλι……..
Υ.Γ. Θεωδώση τελικά καλό ήταν και το δικό σου live απλά εγώ ήμουν για την σιωπή των βουνών εκείνη την ώρα …………
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου