Δυο πόρτες πάντα ανοίγουνε
Στον ματιών μας τη θέα
Μα στου σύμπαντος τα σχέδια
Εμείς είμαστε τα έρμαια
Νομίζουμε πως την ελέγχουμε
Αυτήν που λέγεται ζωή
Μα πάντα καταλήγουμε
Στον πάτο με λογική
κάτοικοι πάνω στη γη
Ποτέ μας δεν θα μάθουμε
Αγάπη τι θα πει
Τις καρδιές μας πετάμε
Πως μπορούμε και γελάμε
Και όταν για αγάπη μιλάμε
Τρέχοντας την κοπανάμε
Και όταν σμίγουν οι ζωές μας
Εμείς πουλάμε τις ψυχές μας
Τον θάνατο στις προσευχές μας
Τον ταΐζουμε με τις ευχές μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου