Μοναξιά

κάθε φορά που χάνεσαι από των ματιών μου το πεδίο
και η απόσταση σβήνει της παρουσίας σου την φλόγα
έρχεται μέσα από το σκοτάδι αυτή η μεγαλύτερη
και πιο τρομακτική μισητή βασίλισσα της αγάπης
αυτή με την αθάνατη αγκαλιά

και τους μεγάλους τάφους των ψυχών
αυτή την νεκρή πεντάμορφη νύφη που ζωντανεύει σαν θηλιά
κυνηγώντας τα όνειρά μου πάνω από του κρεβατιού μου τον ουρανό
αυτή που στέκει πάντα δίπλα μου
έτοιμη να σύρει του πόνου τον χορό
αυτή την κλέφτρα της ζωής που έρχεται σαν την πιο γλυκιά φωνή
να μου ψιθυρίσει στην καρδιά πως το όνομά της είναι μοναξιά

κάθε φορά που ορφανεύει το κορμί μου απ' τη δική σου αγκαλιά
χαρίζοντας στην μοναξιά ένα ακόμη ερωτευμένο βράδυ
έρχεται απ' τα βάθη της καρδιά μου μια αλλόκοτη και άγνωστη φωνή
για να συμμαχήσει με την καρδιά μου θυμίζοντας μου πως
η μοναξιά δεν είναι αυτή
που έκλεψε ένα ερωτευμένο βράδυ
δίνοντάς μου την λαχτάρα για τα επόμενα;
αυτή δεν είναι που αρπάζει τη νύχτα τα όνειρά μου φανερώνοντας
στο πρώτο το ξημέρωμα την άγρια αλήθεια μου;
αυτή δεν είναι που σφίγγει στα χεριά της μια αγάπη
απελευθερώνοντας μπροστά μου χιλιάδες άλλες;
αυτή δεν είναι η αιτία που μας φέρνει και τους δυο
στην αγκαλιά του ερώτα;

η μοναξιά δεν είναι ο πιο τραγικός φόβος
των θνητών και των θεών;
αυτή δεν είναι η θεά που θυσίασε τα μάτια της
χαρίζοντας σε θεούς και ανθρώπους την χαρά να μπορούν
να αντικρίσουν την κόρη της;
αυτή δεν είναι τελικά η μάνα
που γέννησε την αγάπη;






ακης κουστουλιδης