καθώς έψαχνα το χαμένο νόημα
της μηδενικής μου ύπαρξης
αυτό που ποτέ μου δεν μπόρεσα
να βρω στ' αλήθεια
χάθηκα μέσα στα ξεθωριασμένα ποιήματα
που ο χρόνος κόντεψε να σβήσει
με τα βίας μπόρεσα
να διαβάσω δυο λέξεις
που είχαν απομείνει
δυο λέξεις ξεπρόβαλαν
σε κάθε σελίδα που γυρνούσα
δυο λέξεις δεν μπόρεσε
να σβήσει η οργή του χρόνου
δυο μονάχα λέξεις
που όλοι οι ποιητές προσκύνησαν μπροστά τους
δυο μονάχα λέξεις
που ποτέ κανένας άνθρωπος δεν κατανόησε
δυο μονάχα λέξεις
που τώρα και γω τρόμαξα
και γύρισα στην μηδενική μου ύπαρξη
Σ' αγαπώ
ακης κουστουλιδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου