μεσάνυχτα, το βράδυ στην πιο σκοτεινή του όψη
βγάζει τους δαίμονες με τους αγγέλους μαζί
τους βάζει στον ίδιο κόσμο που νομίζεις πως θα γλιτώσεις
σου γεμίζει με αίμα την πένα σου και σε σπρώχνει
σε σπρώχνει στην πιο άβολη μεριά της ψυχής
που μόνο ο πόνος χρειάζεται για να ξορκίσεις το μίσος σου
εκείνο το μίσος που χεις από μικρό παιδί
από τότε που θυμάσαι πως είναι να μισείς τον εαυτό σου
από τότε που έμαθες πως το τίμημα είναι μεγάλο
τόσο μεγάλο που προτίμησες να πονάς
να πονάς και να φοβάσαι όλη τη μέρα μη τυχόν και σε αγγίξει κανείς
αυτό έμαθες από μικρό παιδί, αυτό που όποιος σ΄αγγίζει σε αλλοιώνει
σου τρώει την σάρκα ζωντανή, σε κρατά φυλακισμένο
μέσα στα ψέματα της μέρας
και συ εκεί κάθε μέρα περιμένεις
περιμένεις την νύχτα
ναι την νύχτα που έχεις ερωτευτεί
την νύχτα που ελεύθερος μπορείς να αγαπήσεις την μούσα σου πριν σου φανερωθεί
και όμως ήδη ετοίμασες τα δεσμά που θα σε δέσουν μαζί της
ήδη ετοίμασες το όνειρο που μαζί της θα χαθείς
θα χαθείς σε αχαρτογράφητα μονοπάτια
σε κάτι υπόγεια σκοτεινά της ψυχής
ναι εκεί που έχτισες παράδεισο δίπλα της να κοιμηθείς……..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου