λιγα λογια για τον φιλο ναρκωμανη που πεθανε σημερα.....

Θα προσπαθησω να περιγραψω σκεψεις , συναισθηματα και εμπειρια για ενα θεμα που ειναι παρακατιανο σε ολη την κοινωνια εκτος απο αυτους που ζουνε την κολαση και αυτους που πλουτιζουν απο την κολαση .Νιωθω θλιψη , οργη , ευγνωμοσυνη και τελος φοβο.

Θα ξεκηνησω με την οργη που νιωθω για ολη την κοινωνικη αντιμετωπιση που εχει ενας ναρκωμανης

οσο ειναι σε χρηση . Η κοινωνια ειναι αυτη που γεννα παιδια οπου εχουν εγκαταλειφθει , οπου εχουν κακοποιηθει σεξουαλικα η πνευματικα η ψυχωλογικα η εχουν μεγαλωσει τρωγωντας πιο πολυ ξυλο παρα τροφη . Η κοινωνια ειναι αυτη που δεν δεχεται αυτα τα παιδια στα στανταρ που εχει και τα θεωρει αποβρασματα της ιδιας της της μητρας .Αυτα τα παιδια διαφερουν σε δυο τομεις απο το θεωρουμενα φυσιολογικα.Εχουν ζησει την κολαση στην  παιδικη τους ηλικια και δυστυχως δεν μπορουν να διαχειριστουν τα συναισθηματα τους γιατι πολυ απλα η αντιληψη και τα βιωματα που εχουν αποκτισει ειναι περα απο την και καλα λογικη της κοινωνιας και μοιραια χωρις στηρηξη, φτανουν σε κεινο το σημειο οπου ειναι αδυνατον ανθρωπινο ον να επιβιωσει.Ναι αυτα ειναι τα παιδια που βρισκουν καταφυγειο στα ναρκωτικα και γινονται οι καλυτεροι πελατες στο δικαστικο συστημα.ΕΧΕΤΑΙ αναρωτηθει ποτε τους τονους με ηρωινη και κοκαινη οπου μοιραζονται σε ολον τον κοσμο απο το Αυγανισταν(το 90% της ηρωινης) και απο την κολομβια (κοκαινη) ποιοι τα φερνουν και πως διανεμονται??

Σιγουρα ολο αυτο το εμποριο δεν μπορουν να το οργανωσουν  ναρκωμανης που πεθαινουν εχωντας πρωτα χασει καθε λειτουργια ανθρωπου.Δεν θα πω ποιοι αλλα σχεδον ολοι ξερουν.

Νιωθω εξοργισμενος γιατι πρωτα η κοινωνια σε αρρωσταινει μετα σε θεωρει αποβρασμα , πλουτιζει απο την κολαση σου και στο τελος η σε κλεινει φυλακη η σε τρελοκομειο η πεθαινεις μεσα σε μια ατελειωτη γεματο μοναξια κολαση.

Νιωθω θλιψη καθε φορα που πεθαινει ενας ναρκωμανης απο υπερβολικη δοση και την νιωθω σαν να εχει πεθανει ενα κομματι απο την ψυχη μου.

Νιωθω ευγνωμοσυνη γιατι καθε φορα που πεθαινει ενας ναρκωμανης μου θυμιζει οτι ανηκω στο 2% των ναρκωμανων που αναρρωνουν απο την κολαση.

Απλα φοβαμαι καθε φορα που βλεπω εναν νεκρο ναρκωμανη, φοβαμαι μηπως ο επομενος ειμαι εγω και ας εχω κατι χρονια καθαρος...Καλα καταλαβατε αυτη η μαχη δεν τελειωνει ποτε.

Την στιγμη που θα πιστεψω οτι εγινα καλα εκεινη την στιγμη κινδυνευω να παρω την επομενη δοση.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΚΩΣΤΑ ......


by akiser